ما هرچه بالا می رویم از فاطمیه است...

شاعر: محمد جواد شیرازی

با نوکریت سینه زن شوکت گرفته
هر چه گرفته از همین کِسْوَت گرفته

شرکت، میان مجلست دارد قداست
عاشق وضویش را به این نیت گرفته

شکرِ خدا تحویلِ سالم گشته ای باز
امسال هم از نامتان حرمت گرفته

بی بی دعاکن تا دوباره بازگردد
حال بکائی را که معصیت گرفته

ما هرچه بالا می رویم از فاطمیه است
از روضه ات ایمان ما برکت گرفته

هرکس توسل کرد بر خاک قدومت
حاجات خود از مرتضی راحت گرفته

اصلا مسیحی بود آن دختر...فلج شد...
تا برد نامت، قدرتِ حرکت گرفته

روزه بگیر و باز افطارت عطا کن
حاتم به پشت خانه ات نوبت گرفته

سائل، پیِ کهنه لباست آمد اما
رَخت عروسی از تو بی منت گرفته

شرحِ نماز تو همین بسکه نوشتند
وصف کبودی و ورم پایت گرفته

فردا خیالش تخت باشد هرکه امروز
دنباله ی کار تو با همت گرفته

نوع اراداتش به مادر فرق دارد...
...هر کس که از خطِ ولایت خط گرفته

در اوج سختی ها خودش فرمود رهبر
در خیمه گاه فاطمه حاجت گرفته

خاک دو عالم بر سرم آخر چه شد که
مادر نشسته قصد قد قامت گرفته

وقت رکوعش خم شد آهسته ولی وای
انگار پهلویش از این بابت گرفته

سجده نمیخواهد...خطرناک است آخر
این دنده ها از فاطمه قوت گرفته

گیرم که سجده رفت اما وقت برگشت
بازو توانِ حرکت از حضرت گرفته