نمودار رفاقت - قسمت دوم

عیار دوستی شما چند است؟!

طلای رفاقت با سه محک سنجیده میشود:

	شاخص رفاقت	+ (درست)	- (غلط)
1	غایت (هدف)	الهی: رشد و کمال؛ فی الدنیا حسنه و فی الآخره حسنه. امام صادق(ع): دوست تو آنست که زینت تو را زینت خودش ببیند و عیب و نقصان تو را عیب خویش بشمارد. (میزان الحکمه، ج5، ص310)	مادی: فقط مادیات
2	کیفیت (چگونگی)	توجه به رشدِ متعادل دو طرف. اولویت دادن دوست بر خود. رعایت شأن و حرمت دوست. واقع بینی در رفاقت و توقع معقول از رفیق (ضعفهایش را بپذیری.) او را همانگونه که هست دوست بداری (واقعیت موجودِ او را دوست بداری و نه توهم ساختگی از او را!) عیوب و عتاب را در خلوت و فضای خصوصی، خلاصه کنی.	جهت و سوی رفاقت را اشتباه گرفتن! یعنی اینکه به جای اینکه "با هم" به یک سو نگاه کنیم، "به هم" نگاه کنیم! (عشق "به هم" نگاه کردن نیست، "باهم" نگران یک سو بودن است! "آنتوآن دوسنت اگزوپری")
3	کمیت (میزان)	اهتمام به رشد در کنار هم، به ویژه در سختی ها. دریغ و مضایقه نکردن (از نظر مشورت، معنویت، مادیات و وقت گذاشتن.) دوستِ صادقِ تو آنست که تو را در گرفتاریها رها نکند و تنها نگذارد. (امام صادق(ع))	افراط یا تفریط (کمتر ویا بیشتر از مقدار لازم)

 

مخلص کلام:

"دوست" را باید در مسیر رضایت خدا و برای خودش "دوست" داشته باشیم نه برای خودمان و خودخواهانه؛ در نتیجه باید دوست را مانند خودمان (بلکه عزیزتر) بدانیم؛ و او را بر خود، مقدم بداریم و با پذیرفتن خلقیات و روحیات و نقصهایش، در رفاقت نه "کم" بگذاریم و نه "زیاد". اگر رفاقتمان از اعتدال خارج شود، رفاقت افراطی میشود!