یقه‌ی خودت رو بگیر!
تا حالا چندبار تصمیم گرفتی که دیگه از این به بعد با برنامه پیش بری؛ به موقع بخوابی؛ ورزش منظم داشته باشی؛ جلسه‌ی سخنرانی و وعظ، اونم به صورت منظم شرکت کنی و ...؟
چه قدر موفق بودی؟ اصلا با خودت فکر کردی چرا درس خوندن این همه برات سخته؟ یا چرا یه مسئولیت که قبول می‌کنی، خیلی کم پیش میاد که بدون اشکال و به موقع کار رو انجام بدی؟ یا چرا هر روز چندتا غیبت و تهمت و ... از زبونت در میره و خیلی‌ها رو با زبونت می رنجونی؟ یا این که تا به حال نتونستی یه ورزش رو به صورت منظم ادامه بدی؟
به نظرت مقصر این قضیه‌ها کیه؟ پدر و مادر؟ رئیس دانشگاه؟ معاون آموزشی؟ معاون پژوهشی؟ رئیس دانشکده؟ استاد؟ دوستات؟ یا خودت؟
درسته که دانشجو باید مطالبه‌گر باشه و اگه جایی اشتباه دید، جلوی اشتباه رو بگیره، اما به نظرم اول از همه باید خودمون یقه‌ی خودمون رو بگیریم. من یقه‌ی خودم رو بگیرم. چون به گفته‌ی امیرالمومنین، دشمن‌ترین دشمنانم، خودم هستم.
ما دانشجوها اگه اصلاح بشیم، دانشگاهمون اصلاح میشه. اگه دانشگاه امام صادق اصلاح بشه، دانشگاه‌های دیگه اصلاح می‌شن و اگه دانشگاه‌ها اصلاح بشن، مملکت اصلاح میشه و اگر مملکت اصلاح بشه، عالم اصلاح میشه...
پس اصلاح جهان رو شروع کنیم، البته از خودمون!
