موعظه ای برای من، تو، او، ما، شما، آنها...

دوستان اول سلام و آخرخداحافظ...

 امام علی ^{علیه السلام}  در پاسخ کسى که تقاضاى موعظه کرد فرموند: از کسانى مباش که بدون عمل امید سعادت آخرت را دارند،و توبه را با آرزوهاى دراز تأخیر مى‏اندازند، درباره دنیا همچون زاهدان سخن مى‏گویند، ولى همچون دنیا پرستان عمل مى‏کنند.

هرگاه چیزى از دنیا به او برسد سیر نمى‏شود، و اگر نرسد قانع نخواهد شد، از شکر آنچه به او داده شده عاجز است، ولى باز هم فزونى مى‏طلبد، دیگران را از کار بد نهى می­کند، اما خود نهى نمى‏پذیرد، به دیگران امر می­کند اما خودش‏عمل نمی­کند، نیکان را دوست مى‏دارد اما عمل آنها را انجام نمی­دهد،گنهکاران را دشمن می­دارد اما خود یکى از آنها است، مرگ را بخاطر زیادى‏گناهانش مکروه مى‏شمارد، اما خود به آنچه مرگ را بخاطر آن ناخوش می­دارد ادامه مى‏دهد، اگر بیمار شود، پشیمان مى‏گردد و اگر تندرست‏ باشداحساس امنیت می­کند و به لهو مى‏پردازد، به هنگام سلامت مغرور است و به‏هنگام گرفتارى ناامید. اگر بلائى به او برسد همچون بیچارگان دعا مى‏کند، و اگر آسایش و وسعت‏به او برسد همچون مغروران از خداى روى می­گرداند.

نفس، او را در امور دنیا به انجام آنچه گمان دارد وادار می­کند، ولى در امورآخرت به آنچه یقین دارد اعتنا نمی­کند! بر دیگران به کمتر از گناه خود می­ترسد و براى خویش بیشتر از آنچه عمل کرده امید دارد. اگر بى‏نیاز شود مغرور و مفتون می­گردد، و اگر فقیر شود نومید و سست می­شود.

در عمل کوتاهى مى‏کند و در سؤال مبالغه، هرگاه شهوتى بر او عارض‏شود گناه را جلو می­اندازد و توبه را تاخیر! و اگر محنتى به او برسد صبر و شکیبائى را به کلى از دست می­دهد، عبرت آموختن را توصیف می­کند ولى خود عبرت نمی­گیرد، موعظه بسیار می­کند اما خود موعظه نمی­پذیرد، سخن بسیار می­گوید اما عمل کم می­کند.

براى دنیاى فانى کوشش فراوان دارد ولى براى آخرت باقى مسامحه‏کار است. غنیمت را غرامت می­بیند، و غرامت را غنیمت(آنچه در راه خدا انفاق می­کند در نظر او غرامت است و آنچه در راه معصیت‏خرج میکند غنیمت!) از مرگ می­ترسد ولى فرصتها را از دست می­دهد، از دیگران معصیتهاى کوچک رابزرگ می­شمارد در حالیکه بزرگتر از آن را از خود ناچیز به حساب می­آورد، طاعتى را که اگر دیگران انجام دهند کوچک می­شمرد از خودش بزرگ می­داند. اوبه مردم ایراد می­گیرد اما با خودش تعارف می­کند، لهو و لعب با ثروتمندان نزد او از ذکر خدا با فقیران محبوبتر است! به نفع خود بر زیان دیگران حکم می­کند. اما هرگز به زیان خود به نفع دیگران حکم نمى‏کند،دیگران را هدایت‏می­کند و خود را گمراه می­سازد. مردم از او اطاعت می­کنند و او مخالفت مى‏ورزد، حق خود را می­گیرد ولى حق دیگران را نمى‏پردازد از مردم در آنچه معصیت‏خدا نیست، ‏می­ترسد ولى از خدا در ستم کردن بر مردم نمی­ترسد.                                           کلمات قصار – 150

با آرزوی ایامی پر خیر و برکت در امتداد زندگیتان ...               

إن شاء الله همواره مفید باشیم و بتوانیم فایده برسانیم...!!!