خیلی تلخ؛ خیلی شیرین...!!!
پیش از شروع این نیمسال تحصیلی، وقتی تعداد روزهای تعطیل را در تقویم نگاه می‌کردم، هم خوشحال می‌شدم و هم ناراحت! خوشحال از این‌که مناسبت‌های سرورانگیزی را در پیش داریم و ناراحت از این‌که در راه تولید علم و مرجعیت علمی، وفقه‌های بسیاری ایجاد می‌شود. اما دیری نپایید که با تدبیر آموزش محترم دانشگاه (جایگزینی 2/16 با 3/16) این ناراحتی به خوشحالی تبدیل شد و اکنون بسیار «شاد روان» هستم!
اما چند پرسش، در ذهنم جولان می‌دهد و عقل و صبر و طاقت و هوشم را ببرده است:
- تقصیر ما چیست که انقلاب در روز 22 بهمن‌ماه که تعطیل نبود، به پیروزی رسید؟ اصلاً مگر ما انقلاب کردیم؟!
- مگر ما مقصریم که پیامبر اکرم(ص) بدون هماهنگی با آموزش، در روز غیر تعطیل، مبعوث شدند؟!
- مگر ما مقصریم که حضرت علی(ع) با ما هماهنگ نفرمودند و در روز غیرتعطیل به دنیا آمدند؟!
یکی دیگر از ناراحتی‌هایم که امیدوارم به خوشحالی تبدیل شود، این است که نمی‌توانم آن‌گونه که شایسته است شکر پروردگار را به سبب منطق‌دان بودن معاون آموزشی دانشگاه به جای آورم!
