نیت دارید... پروژه تـِرم جدید را با هزار آمال و آرزو و برنامه و طرح کوتاه مدت و بلندمدت و راه نرفته، با انگیزه ی فراوان از اول آن و از روز شنبه، افتتاح نمایید؛ و روبان کلاسها راکه منتظرتان هستند را با اشتیاق دونیم نمایید. اما پیش از آن باید در مراسم ماهی گیری(ببخشید انتخاب واحد)، عرض اندام نمایید، چرا که ماهی(واحد) های خوب و خوشمزه با توجه به وضع بازار و تحریمها و نایابی ها، در صورت وجــود بسیار لیز هستند و اگر زرنگ نباشید، موجبات بسی ..... را فراهم می آورد. اما اگربازهم به هر دلیلی از قافله ی صیادان حرفه ای جاماندید، زیاد نگران نباشید و افسوس نخورید، چراکه چیز زیادی را درفرآیندانتصاب(ببخشید انتخاب) واحد از دست نداده اید و در هر حال باید مثل همیشه برنامه زندگی تان را بر اساس برنامه هفتگی تان، از شنبه هشت صبح تا چهارشنبه هشت شب، به صورت دَرهَـم و بَرهَـم تحمل(ببخشید تنظیم) نمایید. باشد بالاخره، گشایشی ما و شما را حاصل گردد...!
تحت تأثیر جوّ آلوده‌ی دوستانتان قرار گرفته‌اید و فکرِ انتخاب چهار واحد اضافی را در سر می‌پرورانید. اما بدانید و آگاه باشید که به لطف اساتید بزرگوارتان، معدل نیمسال گذشته‌ی شما به 17 نخواهد رسید و مجبور می‌شوید هنگامی که نمراتتان تکمیل شد (یعنی حداقل یک سال آینده!)، چهار واحدی را که 16 جلسه سر کلاس رفته‌اید و امتحانش را داده‌اید، حذف کنید و دوباره با خونِ دل، 16 جلسه (ضرب در تعداد درس‌هایی که مجبور شده‌اید حذف کنید) بر سر کلاس پـُربار بروید و امتحان بدهید و نمره بیاورید و ضمن تقویت بنیان های علمی- روانیتان، باز حالِش رو ببرید...!
نمراتتان یکی پس از دیگری وارد سامانه می‌شوند و زلزله‌هایی با قدرت نیم تا Nونیم ریشتر (بستگی به احوالات و تحولات درونی تان دارد)، بر روح و روانتان وارد می‌شود. اما باید صبور باشید که زلزله‌های N+1 ریشتری و بالاتر در راه است و کار بالا خواهد گرفت و به این‌جایتان خواهد رسید (این قسمت، تصویری است?.!.؟). بعضی از اساتیدتان که در سال‌های ابتدایی دانشگاه، میهمان این خوان گسترده بوده‌اند، معتقد هستند دلیل این‌که خودشان به جایی رسیده‌اند و کسی شده‌اند(!)، همان سخت‌گیری‌های آن دوران بوده است و با این قیاس مع الفارق، به این نتیجه رسیده‌اند که اگر کسی بخواهد به جایی برسد، باید سختی بکشد و دَم بر نیاورد و به قضای الهی، راضی باشد و بگوید: «خیر است إن شاء ا...». این خاطرات تلخ را به یاد داشته باشید و فراموش نکنید تا اگر به جایی رسیدید و استاد شدید، با دانشجویان خود مهربان باشید و به ایشان رحم کنید تا پروردگار متعال نیز با شما مهربان باشد و بر شما رحم فرماید و حساب و کتاب شما را آسان بگیرد و وارد بهترین جاهای بهشت شوید و حالش را ببرید؛ جای ما را نیز خالی کنید...!
