غِبطه...
به غیر از ثروت به چه چیز دنیایی دیگری غبطه می خوریم؟!
از دانه درشت های دنیا و دنیاطلبی، یکی محبوبیت و شهرت است که مثلا خوش به حال فلانی، مجله ها عکس بزرگ او را روی جلد خود می زنند، و یکی هم قدرت و فرمانروایی که خوش به حال فلانی، چقدر مرید و طرفدار دارد!!! غبطه های دنیایی همین هاست دیگر. امام صادق علیه السلام در حدیثی می فرمایند: از نجوا های خداوند متعال با موسی علیه السلام این بود که به حال کسی که مردم از او خشنودند، غبطه مخور. مگر آنکه بدانی خدا هم از او خشنود است و به حال کسی که مردم فرمانش را می برند نیز غبطه مخور، زیرا طاعت و پیروی ناحق مردم از او باعث هلاکت او و پیروانش خواهد شد.
بیان سوره مبارکه ی اسراء خیلی مهم، سنگین و تکان دهنده است:
هرکس دنبال دنیا باشد، ممکن است مقداری از دنیا به او داده شود، اما در آخرت جایش جهنم است.(آیه 18 اسراء)
هرکس دنبال آخرت باشد و مؤمنانه برای آن تلاش کند، از سعی او قدردانی می شود. .(آیه 19 اسراء)
خداوند به هر دو گروه مدد می رساند.(آیه 20 اسراء)
نماند بهر انسان مال و جاه و حرص و جوشی که دنیا بی وفا فانی تمام کرد وکار است...