هدیه دادن عیوب!
دوستی درست عینهو باغبانی سه مرحله دارد: کاشت+داشت+برداشت؛ تا تخم و شخم نباشد، خبری از محصول نیست. ما باید بذر درشت بکاریم و آنرا درست بداریم تا دوست برداریم و عمده مشکل آنجاست که میخواهیم یکهو برداریم بدون آنکه...! و همین میشود که رفاقت میشود عداوت: عاجزترین مردم کسیست که نتواند دوستی اختیار کند و عاجزتر از او کسیست که دوستی به دست آورد ولی نتواند او را نگاه دارد.
القصه: داستان دوستی هم نیاز به تازه کردن و غرس کردن و هرس کردن دارد. اگر کمیت و کیفیت و غایت دوستی درست است، بی شک فراز و نشیب هم توی راه طولانیش، نمک آش است. اختلاف، شرط رشد و بخشی از جذابیتها و ظرفیتهای این " گُلکاری" است؛ اینکه چطور به خودمان و رفیق طریقمان کمک کنیم تا عیوبش را به او "هدیه" دهیم، قاعده و آداب دارد؛ اصلاً رفیق خوب، آینه رفیقش است و او را اصلاح میکند؛ تا هم رفاقت، تر و تازه شود و هم رفیق، رشیدتر و قوی تر. دوستی، عین مسلمانی است:
برو هر دم دلت را تازه گردان مسلمان شو، مسلمان شو، مسلمان
برای اصلاح و انتقاد و به امید اینکه آفات رفاقت، به برکات محصولات بدل شود، رعایت شرایط زیر ضروریست:
|
در حوزه نظری (نیت و پندار)
|
در حوزه عملی (روش و رفتار)
|
- از سر خیرخواهی و به نیت الهی (با قصد تکامل و اصلاح نه عیب جویی و کینه توزی)
- مقدم داشتن عیوب خود بر عیوب رفقا
- اندیشه و برخورد سازنده و مثبت
- با رعایت انصاف نظری و عملی
|
- گرم و نرم و صمیمی
-
در خلوت و خصوصی (و نه جمعی و در حضور دیگران)
- بدون تحقیر و تخریب و آبرو ریزی
-
ترجیحاً همراه با راهکار و پیشنهاد
|
|
|
|
|
|
|
