از شاگردان عارف عامل مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رحمت‌الله علیه است. اسمش را کار نداریم، فقط همین که او نیز عارف است، می‌گوید: همه زندگی معنوی‌ام را مدیون یک کفترباز هستم. به اَمنیه شکایت کردیم. چند بار بازداشت شد. حتی یک بار کفترهایش را سر بریدند. اما دست‌بردار نبود که نبود. همسایه‌ها از بنده خواستند با او صحبت کنم. به عنوان کاسب آبرودار محل.
تو دیوانه‌ای؟! چرا دست از این کارها برنمی‌داری؟ برگشت گفت: می‌دانی؟ من عاشقم، عاشق. عاشق تک تک کبوترهایم. همه وجودم شده کبوتر. پر که می زنند، من هم همراهشان در آسمان پر می زنم. وقتی کبوتر دم‌سیاه طوقی‌ام توی هوا مَلّق می‌زند منم همراهش مَلّق می‌زنم. بعد یک سؤال از من پرسید: آسید ابوالحسن، تو که دم از خدا می‌زنی، این‌طور عاشقش هستی؟!
لرزیدم. گویا مرا در کوره انداخته باشند. داغ شدم و بیمار. افتادم خانه. یک هفته نتوانستم چیزی بخورم. حالم که بهتر شد دست از کاسبی کشیدم. رفتم نجف طلبگی. شدم شاگرد امام زمان صلوات‌الله و سلامه‌علیه.
خدایا، یه کفترباز در مسیر زندگی‌مان قرار بده تا شاید از ما بپرسد: راستی، تو که دم از خدا و پیغمبر و امام زمان می‌زنی، این‌جوری عاشقشون هستی؟
به غیر از ثروت به چه چیز دنیایی دیگری غبطه می خوریم؟!
از دانه درشت های دنیا و دنیاطلبی، یکی محبوبیت و شهرت است که مثلا خوش به حال فلانی، مجله ها عکس بزرگ او را روی جلد خود می زنند، و یکی هم قدرت و فرمانروایی که خوش به حال فلانی، چقدر مرید و طرفدار دارد!!! غبطه های دنیایی همین هاست دیگر. امام صادق علیه السلام در حدیثی می فرمایند: از نجوا های خداوند متعال با موسی علیه السلام این بود که به حال کسی که مردم از او خشنودند، غبطه مخور. مگر آنکه بدانی خدا هم از او خشنود است و به حال کسی که مردم فرمانش را می برند نیز غبطه مخور، زیرا طاعت و پیروی ناحق مردم از او باعث هلاکت او و پیروانش خواهد شد.
بیان سوره مبارکه ی اسراء خیلی مهم، سنگین و تکان دهنده است:
هرکس دنبال دنیا باشد، ممکن است مقداری از دنیا به او داده شود، اما در آخرت جایش جهنم است.(آیه 18 اسراء)
هرکس دنبال آخرت باشد و مؤمنانه برای آن تلاش کند، از سعی او قدردانی می شود. .(آیه 19 اسراء)
خداوند به هر دو گروه مدد می رساند.(آیه 20 اسراء)
نماند بهر انسان مال و جاه و حرص و جوشی که دنیا بی وفا فانی تمام کرد وکار است...
- آمده بود از تو ماشینت را قرض بگیرد تو هم مخالفت کردی، ناراحت است.
- تقصیر توست!
- تو خسیس بازی درآوردی و ماشین خود را به سعید نداده ای، بعد میگویی تقصیر من است؟ چه ربطی به من دارد؟
- یک بار ماشینم را گرفتی، ولی امانت داری نکردی و آن را خط انداختی، از آن به بعد ماشین را به کسی نمی دهم!!!
حواسمان باشد در گناه بخل دیگران شریک نشویم.
اگر از شخصی، قرضی یا چیزی را امانت گرفتیم و امانت داری نکردیم و آن شخص، از آن پس نسبت به قرض دادن یا امانت دادن بخل بورزد، ما هم در گناه بخل او شریک هستیم.
تجربه کرده ایم که گاهی می خواهیم دست به جیم خود ببریم و مثلاً قرض یا صدقه ای بدهیم، گویا کسی دستمان را می گیرد و می گوید نده! بعداً خودت نیاز پیدا می کنی!
قرآن کریم می فرماید آن فرد شیطان است:
هیچ وقت این طور فکر نکنیم که الآن وضع مالی ام خوب نیست، اما در آینده وقتی وضعم خوب شد، بذل و بخشش خواهم کرد.
باید حس گدایی را در وجود خود از بین ببریم. این حس با مال و ثروت از بین نمی رود.
